- Analyse morphologique - Domine iam satis est

Morphology

Domine, iam satis est quod hucusque certavi,
sed quoad ipse iusseris militabo;
ac si parcis aetati,
bonum est mihi;
hos quibus timeo, ipse custodias.

DomineDominusSeigneur
substantif   masculin   vocatif   singulier   2e déclinaison  
iamiamdéjà; désormais; maintenant; bientôt
adverbe  
satissatisassez
adverbe  
estesse, sum, fuiêtre ; exister
verbe   troisième personne du singulier   indicatif   présent   actif   irrégulier
quodquiqui, que, dont
déterminant, pronom   nominatif   singulier  
hucusque
certavi
sedsedmais
conjonction de coordination  
quoad
ipseipsemême, de soi-même, en personne
déterminant, pronom   masculin   nominatif   singulier  
iusseris
militabo
acacet
conjonction de coordination  
sisisi; au cas où
conjonction de subordination  
parcis
aetati
bonumbonusbon
adjectif   neutre   accusatif   singulier   1ère classe  
estesse, sum, fuiêtre ; exister
verbe   troisième personne du singulier   indicatif   présent   actif   irrégulier
mihiegoje; moi
déterminant, pronom   masculin   datif   singulier  
hoshicici
déterminant, pronom   masculin   accusatif   pluriel  
quibusquiqui, que, dont
déterminant, pronom   masculin   pluriel   ablatif  
timeo
ipseipsemême, de soi-même, en personne
déterminant, pronom   masculin   nominatif   singulier  
custodias