Ecclesiastes [Kohelet) 12
1 | memento creatoris tui in diebus iuventutis tuae antequam veniat tempus adflictionis et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent | |
2 | antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae et revertantur nubes post pluviam | |
3 | quando commovebuntur custodes domus et nutabuntur viri fortissimi et otiosae erunt molentes inminuto numero et tenebrescent videntes per foramina | |
4 | et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis et consurgent ad vocem volucris et obsurdescent omnes filiae carminis | |
5 | excelsa quoque timebunt et formidabunt in via florebit amigdalum inpinguabitur lucusta et dissipabitur capparis quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae et circumibunt in platea plangentes | |
6 | antequam rumpatur funis argenteus et recurrat vitta aurea et conteratur hydria super fontem et confringatur rota super cisternam | |
7 | et revertatur pulvis in terram suam unde erat et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum | |
8 | vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes omnia vanitas | |
9 | cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum et enarravit quae fecerit et investigans conposuit parabolas multas | |
10 | quaesivit verba utilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos | |
11 | verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi quae per magistrorum concilium data sunt a pastore uno | |
12 | his amplius fili mi ne requiras faciendi plures libros nullus est finis frequensque meditatio carnis adflictio est | |
13 | finem loquendi omnes pariter audiamus Deum time et mandata eius observa hoc est enim omnis homo | |
14 | et cuncta quae fiunt adducet Deus in iudicium pro omni errato sive bonum sive malum sit |