La Genèse
Ch.-V.
01-01
in principio creavit Deus caelum et terram
01-02
terra autem erat inanis et vacua et tenebrae super faciem abyssi et spiritus Dei ferebatur super aquas
01-27
et creavit Deus hominem ad imaginem suam ad imaginem Dei
creavit illum masculum et feminam creavit eos
01-28
benedixitque illis Deus et ait crescite et multiplicamini
et replete terram et subicite eam et dominamini piscibus maris
et volatilibus caeli et universis animantibus quae moventur
super terram
01-31
viditque Deus cuncta quae fecit et erant valde bona et
factum est vespere et mane dies sextus
02-01
igitur perfecti sunt caeli et terra et omnis ornatus eorum
02-02
conplevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat et
requievit die septimo ab universo opere quod patrarat
02-07
formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae et
inspiravit in faciem eius spiraculum vitae et factus est homo
in animam viventem
02-08
plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a
principio in quo posuit hominem quem formaverat
02-15
tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit eum in paradiso
voluptatis ut operaretur et custodiret illum
02-17
de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas in
quocumque enim die comederis ex eo morte morieris
02-18
dixit quoque Dominus Deus non est bonum esse hominem solum
faciamus ei adiutorium similem sui
02-20
appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia et
universa volatilia caeli et omnes bestias terrae Adam vero non
inveniebatur adiutor similis eius
02-21
inmisit ergo Dominus Deus soporem in Adam cumque
obdormisset tulit unam de costis eius et replevit carnem pro ea
02-22
et aedificavit Dominus Deus costam quam tulerat de Adam in
mulierem et adduxit eam ad Adam
02-23
dixitque Adam hoc nunc os ex ossibus meis et caro de carne
mea haec vocabitur virago quoniam de viro sumpta est
03-08
et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso
ad auram post meridiem abscondit se Adam et uxor eius a facie
Domini Dei in medio ligni paradisi
03-09
vocavitque Dominus Deus Adam et dixit ei ubi es
03-10
qui ait vocem tuam audivi in paradiso et timui eo quod
nudus essem et abscondi me
03-17
ad Adam vero dixit quia audisti vocem uxoris tuae et
comedisti de ligno ex quo praeceperam tibi ne comederes
maledicta terra in opere tuo in laboribus comedes eam cunctis
diebus vitae tuae
03-18
spinas et tribulos germinabit tibi et comedes herbas terrae
03-19
in sudore vultus tui vesceris pane donec revertaris in
terram de qua sumptus es quia pulvis es et in pulverem
reverteris
03-22
et ait ecce Adam factus est quasi unus ex nobis sciens
bonum et malum nunc ergo ne forte mittat manum suam et sumat
etiam de ligno vitae et comedat et vivat in aeternum
04-09
et ait Dominus ad Cain ubi est Abel frater tuus qui
respondit nescio num custos fratris mei sum
04-10
dixitque ad eum quid fecisti vox sanguinis fratris tui
clamat ad me de terra
04-11
nunc igitur maledictus eris super terram quae aperuit os
suum et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua
04-14
ecce eicis me hodie a facie terrae et a facie tua abscondar
et ero vagus et profugus in terra omnis igitur qui invenerit me
occidet me
04-15
dixitque ei Dominus nequaquam ita fiet sed omnis qui
occiderit Cain septuplum punietur posuitque Dominus Cain signum
ut non eum interficeret omnis qui invenisset eum
06-09
hae generationes Noe Noe vir iustus atque perfectus fuit in generationibus suis cum Deo ambulavit
06-13
dixit ad Noe finis universae carnis venit coram me repleta est terra iniquitate a facie eorum et ego disperdam eos cum terra
06-22
fecit ergo Noe omnia quae praeceperat illi Deus
07-12
et facta est pluvia super terram quadraginta diebus et
quadraginta noctibus
07-13
in articulo diei illius ingressus est Noe et Sem et Ham et
Iafeth filii eius uxor illius et tres uxores filiorum eius cum
eis in arcam
07-15
ingressae sunt ad Noe in arcam bina et bina ex omni carne
in qua erat spiritus vitae
08-01
cumque coepissent homines multiplicari super terram et filias procreassent
08-02
videntes filii Dei filias eorum quod essent pulchrae acceperunt uxores sibi ex omnibus quas elegerant
08-15
et sic facies eam trecentorum cubitorum erit longitudo arcae quinquaginta cubitorum latitudo et triginta cubitorum altitudo illius
08-16
fenestram in arca facies et in cubito consummabis summitatem ostium autem arcae pones ex latere deorsum cenacula et tristega facies in ea
08-20
de volucribus iuxta genus suum et de iumentis in genere suo et ex omni reptili terrae secundum genus suum bina de omnibus ingredientur tecum ut possint vivere
08-21
tolles igitur tecum ex omnibus escis quae mandi possunt et conportabis apud te et erunt tam tibi quam illis in cibum
09-01
benedixitque Deus Noe et filiis eius et dixit ad eos
crescite et multiplicamini et implete terram
09-09
ecce ego statuam pactum meum vobiscum et cum semine vestro
post vos
09-11
statuam pactum meum vobiscum et nequaquam ultra
interficietur omnis caro aquis diluvii neque erit deinceps
diluvium dissipans terram
09-13
arcum meum ponam in nubibus et erit signum foederis inter
me et inter terram
09-14
cumque obduxero nubibus caelum apparebit arcus meus in
nubibus
09-15
et recordabor foederis mei vobiscum et cum omni anima
vivente quae carnem vegetat et non erunt ultra aquae diluvii ad
delendam universam carnem
12-01
dixit autem Dominus ad Abram egredere de terra tua et de
cognatione tua et de domo patris tui in terram quam monstrabo
tibi
12-02
faciamque te in gentem magnam et benedicam tibi et
magnificabo nomen tuum erisque benedictus
13-18
movens igitur Abram tabernaculum suum venit et habitavit
iuxta convallem Mambre quod est in Hebron aedificavitque ibi
altare Domino
15-01
his itaque transactis factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens noli timere Abram ego protector tuus sum et merces tua magna nimis
17-19
Et ait Deus ad Abraham: Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen eius Isaac,
et constituam pactum meum illi in foedus sempiternum, et semini eius post eum.
18-01
apparuit autem ei Dominus in convalle Mambre sedenti in
ostio tabernaculi sui in ipso fervore diei
18-02
cumque elevasset oculos apparuerunt ei tres viri stantes
propter eum quos cum vidisset cucurrit in occursum eorum de
ostio tabernaculi et adoravit in terra
18-03
et dixit Domine si inveni gratiam in oculis tuis ne
transeas servum tuum
18-25
absit a te ut rem hanc facias et occidas iustum cum impio
fiatque iustus sicut impius non est hoc tuum qui iudicas omnem
terram nequaquam facies iudicium
18-32
obsecro inquit ne irascaris Domine si loquar adhuc semel
quid si inventi fuerint ibi decem dixit non delebo propter
decem
22-01
quae postquam gesta sunt temptavit Deus Abraham et dixit ad
eum Abraham ille respondit adsum
22-02
ait ei tolle filium tuum unigenitum quem diligis Isaac et
vade in terram Visionis atque offer eum ibi holocaustum super
unum montium quem monstravero tibi
22-07
dixit Isaac patri suo pater mi at ille respondit quid vis
fili ecce inquit ignis et ligna ubi est victima holocausti
22-11
et ecce angelus Domini de caelo clamavit dicens Abraham
Abraham qui respondit adsum
22-12
dixitque ei non extendas manum tuam super puerum neque
facias illi quicquam nunc cognovi quod timeas Dominum et non
peperceris filio tuo unigenito propter me
22-15
vocavit autem angelus Domini Abraham secundo de caelo
dicens
22-17
benedicam tibi et multiplicabo semen tuum sicut stellas
caeli et velut harenam quae est in litore maris possidebit
semen tuum portas inimicorum suorum
22-18
et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae quia
oboedisti voci meae
24-12
Domine Deus domini mei Abraham occurre obsecro hodie mihi
et fac misericordiam cum domino meo Abraham
24-31
dixitque ad eum ingredere benedicte Domini cur foris stas
praeparavi domum et locum camelis
24-42
veni ergo hodie ad fontem et dixi Domine Deus domini mei
Abraham si direxisti viam meam in qua nunc ambulo
24-43
ecce sto iuxta fontem aquae et virgo quae egredietur ad
hauriendam aquam audierit a me da mihi pauxillum aquae ad
bibendum ex hydria tua
24-44
et dixerit mihi et tu bibe et camelis tuis hauriam ipsa
est mulier quam praeparavit Dominus filio domini mei
26-24
ubi apparuit ei Dominus in ipsa nocte dicens ego sum Deus
Abraham patris tui noli metuere quia tecum sum benedicam tibi
et multiplicabo semen tuum propter servum meum Abraham
27-03
sume arma tua faretram et arcum et egredere foras cumque
venatu aliquid adprehenderis
27-04
fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti et adfer ut
comedam et benedicat tibi anima mea antequam moriar
27-20
rursum Isaac ad filium suum quomodo inquit tam cito
invenire potuisti fili mi qui respondit voluntatis Dei fuit ut
cito mihi occurreret quod volebam
27-27
accessit et osculatus est eum statimque ut sensit
vestimentorum illius flagrantiam benedicens ait ecce odor filii
mei sicut odor agri cui benedixit Dominus
27-28
det tibi Deus de rore caeli et de pinguedine terrae
abundantiam frumenti et vini
27-29
et serviant tibi populi et adorent te tribus esto dominus
fratrum tuorum et incurventur ante te filii matris tuae qui
maledixerit tibi sit maledictus et qui benedixerit
benedictionibus repleatur
27-31
coctosque de venatione cibos intulit patri dicens surge
pater mi et comede de venatione filii tui ut benedicat mihi
anima tua
27-33
expavit Isaac stupore vehementi et ultra quam credi potest
admirans ait quis igitur ille est qui dudum captam venationem
adtulit mihi et comedi ex omnibus priusquam tu venires
benedixique ei et erit benedictus
27-39
motus Isaac dixit ad eum in pinguedine terrae et in rore
caeli desuper
27-40
erit benedictio tua vives gladio et fratri tuo servies
tempusque veniet cum excutias et solvas iugum eius de
cervicibus tuis
28-03
Deus autem omnipotens benedicat tibi et crescere te faciat
atque multiplicet ut sis in turbas populorum
28-10
igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Haran
28-12
viditque in somnis scalam stantem super terram et cacumen
illius tangens caelum angelos quoque Dei ascendentes et
descendentes per eam
28-13
et Dominum innixum scalae dicentem sibi ego sum Dominus
Deus Abraham patris tui et Deus Isaac terram in qua dormis tibi
dabo et semini tuo
28-16
cumque evigilasset Iacob de somno ait vere Dominus est in
loco isto et ego nesciebam
28-17
pavensque quam terribilis inquit est locus iste non est
hic aliud nisi domus Dei et porta caeli
28-18
surgens ergo mane tulit lapidem quem subposuerat capiti
suo et erexit in titulum fundens oleum desuper
28-20
vovit etiam votum dicens si fuerit Deus mecum et
custodierit me in via per quam ambulo et dederit mihi panem ad
vescendum et vestem ad induendum
28-21
reversusque fuero prospere ad domum patris mei erit mihi
Dominus in Deum
28-22
et lapis iste quem erexi in titulum vocabitur Domus Dei
cunctorumque quae dederis mihi decimas offeram tibi
31-13
Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuae.
31-42
Nisi Deus patris mei Abraham, et timor Isaac affuisset mihi, forsitan modo nudum me demisisses: afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus, et arguit te heri.
32-07
Timuit Iacob valde: et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camelos, in duas turmas,
32-08
dicens: Si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quae relicta est, salvabitur.
32-09
Dixitque Iacob: Deus patris mei Abraham, et Deus patris mei Isaac: Domine qui dixisti mihi: Revertere in terram tuam, et in locum nativitatis tuae, et benefaciam tibi:
32-10
minor sum cunctis miserationibus tuis, et veritate tua quam explevisti servo tuo. In baculo meo transivi Iordanem istum: et nunc cum duabus turmis regredior.
32-11
Erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo: ne forte veniens percutiat matrem cum filiis.
32-13
Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quae habebat, munera Esau fratri suo,
32-26
Dixitque ad eum: Dimitte me: Iam enim ascendit aurora. Respondit: Non dimittam te, nisi benedixeris mihi.
32-29
Interrogavit eum Iacob: Dic mihi, quo appellaris nomine? Respondit: Cur quaeris nomen meum? Et benedixit ei in eodem loco.
32-30
Vocavitque Iacob nomen loci illius Phanuel, dicens: Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea.
35-02
Iacob vero convocata omni domo sua ait abicite deos alienos qui in medio vestri sunt et mundamini ac mutate vestimenta vestra
35-03
surgite et ascendamus in Bethel ut faciamus ibi altare Deo qui exaudivit me in die tribulationis meae et fuit socius itineris mei
35-10
dicens non vocaberis ultra Iacob sed Israhel erit nomen tuum et appellavit eum Israhel
35-11
dixitque ei ego Deus omnipotens cresce et multiplicare gentes et populi nationum erunt ex te reges de lumbis tuis egredientur
37-04
videntes autem fratres eius quod a patre plus cunctis
filiis amaretur oderant eum nec poterant ei quicquam pacificum
loqui
37-18
qui cum vidissent eum procul antequam accederet ad eos
cogitaverunt illum occidere
37-19
et mutuo loquebantur ecce somniator venit
37-20
venite occidamus eum et mittamus in cisternam veterem
dicemusque fera pessima devoravit eum et tunc apparebit quid
illi prosint somnia sua
37-26
dixit ergo Iudas fratribus suis quid nobis prodest si
occiderimus fratrem nostrum et celaverimus sanguinem ipsius
37-27
melius est ut vendatur Ismahelitis et manus nostrae non
polluantur frater enim et caro nostra est adquieverunt fratres
sermonibus eius
37-28
et praetereuntibus Madianitis negotiatoribus extrahentes
eum de cisterna vendiderunt Ismahelitis viginti argenteis qui
duxerunt eum in Aegyptum
37-29
reversusque Ruben ad cisternam non invenit puerum
37-30
et scissis vestibus pergens ad fratres ait puer non
conparet et ego quo ibo
37-31
tulerunt autem tunicam eius et in sanguinem hedi quem
occiderant tinxerunt
37-32
mittentes qui ferrent ad patrem et dicerent hanc invenimus
vide utrum tunica filii tui sit an non
37-33
quam cum agnovisset pater ait tunica filii mei est fera
pessima comedit eum bestia devoravit Ioseph
37-34
scissisque vestibus indutus est cilicio lugens filium
multo tempore
39-01
Igitur Ioseph ductus est in Aegyptum, emitque eum Putiphar eunuchus Pharaonis, princeps exercitus, vir aegyptius, de manu Ismaelitarum, a quibus perductus erat.
39-02
Fuitque Dominus cum eo, et erat vir in cunctis prospere agens: habitavitque in domo domini sui,
39-21
Fuit autem Dominus cum Ioseph, et misertus illius dedit ei gratiam in conspectu principis carceris.
39-23
Nec noverat aliquid, cunctis ei creditis: Dominus enim erat cum illo, et omnia opera eius dirigebat.
40-12
respondit Ioseph haec est interpretatio somnii tres
propagines tres adhuc dies sunt
40-13
post quos recordabitur Pharao magisterii tui et restituet
te in gradum pristinum dabisque ei calicem iuxta officium tuum
sicut facere ante consueveras
40-14
tantum memento mei cum tibi bene fuerit et facies mecum
misericordiam ut suggeras Pharaoni et educat me de isto carcere
40-15
quia furto sublatus sum de terra Hebraeorum et hic
innocens in lacum missus sum
42-21
et locuti sunt invicem merito haec patimur quia peccavimus
in fratrem nostrum videntes angustiam animae illius cum
deprecaretur nos et non audivimus idcirco venit super nos ista
tribulatio
42-22
e quibus unus Ruben ait numquid non dixi vobis nolite
peccare in puerum et non audistis me en sanguis eius exquiritur
42-38
at ille non descendet inquit filius meus vobiscum frater
eius mortuus est ipse solus remansit si quid ei adversi
acciderit in terra ad quam pergitis deducetis canos meos cum
dolore ad inferos
43-11
igitur Israhel pater eorum dixit ad eos si sic necesse est
facite quod vultis sumite de optimis terrae fructibus in vasis
vestris et deferte viro munera modicum resinae et mellis et
styracis et stactes et terebinthi et amigdalarum
43-14
Deus autem meus omnipotens faciat vobis eum placabilem et
remittat vobiscum fratrem vestrum quem tenet et hunc Beniamin
ego autem quasi orbatus absque liberis ero
43-23
at ille respondit pax vobiscum nolite timere Deus vester
et Deus patris vestri dedit vobis thesauros in sacculis vestris
nam pecuniam quam dedistis mihi probatam ego habeo eduxitque ad
eos Symeon
43-29
adtollens autem oculos Ioseph vidit Beniamin fratrem suum
uterinum et ait iste est frater vester parvulus de quo
dixeratis mihi et rursum Deus inquit misereatur tui fili mi
43-30
festinavitque quia commota fuerant viscera eius super
fratre suo et erumpebant lacrimae et introiens cubiculum flevit
45-03
et dixit fratribus suis ego sum Ioseph adhuc pater meus
vivit nec poterant respondere fratres nimio timore perterriti
45-04
ad quos ille clementer accedite inquit ad me et cum
accessissent prope ego sum ait Ioseph frater vester quem
vendidistis in Aegypto
45-05
nolite pavere nec vobis durum esse videatur quod
vendidistis me in his regionibus pro salute enim vestra misit
me Deus ante vos in Aegyptum
45-06
biennium est quod fames esse coepit in terra et adhuc
quinque anni restant quibus nec arari poterit nec meti
45-26
et nuntiaverunt ei dicentes Ioseph vivit et ipse dominatur
in omni terra Aegypti quo audito quasi de gravi somno evigilans
tamen non credebat eis
45-27
illi contra referebant omnem ordinem rei cumque vidisset
plaustra et universa quae miserat revixit spiritus eius
45-28
et ait sufficit mihi si adhuc Ioseph filius meus vivit
vadam et videbo illum antequam moriar
47-25
qui responderunt salus nostra in manu tua est respiciat
nos tantum dominus noster et laeti serviemus regi
47-30
sed dormiam cum patribus meis et auferas me de hac terra
condasque in sepulchro maiorum cui respondit Ioseph ego faciam
quod iussisti
48-04
et ait ego te augebo et multiplicabo et faciam in turbas populorum daboque tibi terram hanc et semini tuo post te in possessionem sempiternam
48-15
angelus qui eruit me de cunctis malis benedicat pueris et invocetur super eos nomen meum nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac et crescant in multitudinem super terram
49-10
non auferetur sceptrum de Iuda et dux de femoribus eius
donec veniat qui mittendus est et ipse erit expectatio gentium
49-11
ligans ad vineam pullum suum et ad vitem o fili mi asinam
suam lavabit vino stolam suam et sanguine uvae pallium suum
49-12
pulchriores oculi eius vino et dentes lacte candidiores
